Η ειρήνη είναι το διάστημα μεταξύ δύο πολέμων ή η συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα? Σε οποιαδήποτε σχολή κι αν ανήκετε, είτε στον Ralph George Hawtrey είτε είστε οπαδός του Karl Von Klausevich, το γεγονός είναι ότι ο πόλεμος δεν είναι μια προσωρινή περίσταση αλλά μια καθιερωμένη και διαρκής κατάσταση.

Άρα το παράδοξο της εποχής μας είναι η μεγάλη διάρκεια της στρατιωτικής ειρήνης στην Ευρώπη των μεγάλων αλληλοσυγκρουόμενων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, η οποία έχει ονομαστεί ως Pax Europaea. Ενδεικτικά η προηγούμενη περίοδος μακράς ειρήνης στην ευρωπαϊκή ήπειρο καταγράφηκε από το 27πΧ μέχρι τον θάνατο του Μάρκου Αυρήλιου το 180μΧ.

Όμως υπάρχει πραγματικά ειρήνη στην Ευρώπη και η Ελλάδα επωφελείται? Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική.
Ο πόλεμος μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και ιδιαίτερα ενάντια της Πατρίδας μας συνεχίζεται αμείλικτος μέσω δύο κύριων οδών.

Πρώτον υπάρχει η διεξαγωγή του οικονομικού πολέμου που δυστυχώς έχει κυριολεκτικά διαλύσει την Ελλάδα. Επεξηγηματικά σύμφωνα με το τρίλλημα των Mundell-Fleming μια χώρα μπορεί ταυτόχρονα να υιοθετεί μόνο δύο από τις τρείς επόμενες καταστάσεις: την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, την σταθερή νομισματική ισοτιμία και την εθνική οικονομική πολιτική.

Όμως εκ του δυσμενούς σημερινού αποτελέσματος στην Ελληνική Οικονομία, όλη σχεδόν η οικονομική θεωρία είτε έχει αψηφηθεί, όπως με Τσίπρα & Μητσοτάκη, είτε έχει χρησιμοποιηθεί με σκοπούς παραπλάνησης του λαϊκού συναισθήματος, όπως με την υπόθεση Βαρουφάκη.

Για παράδειγμα υπήρξε έλεγχος εξαγωγής κεφαλαίων (capital controls) ενώ δεν υπήρχε εθνική οικονομική πολιτική αλλά κοινό νόμισμα οδηγώντας πολλές επιχειρήσεις σε πτώχευση. Περαιτέρω από το 2002 που καθιερώθηκε το ευρώ στην Ελλάδα η έλλειψη της εθνικής οικονομικής πολιτικής σε συνδυασμό με την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και την σταθερή νομισματική ισοτιμία έχει επιφέρει ένα μεγάλο κτύπημα στην Ελληνική Οικονομία.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η έλλειψη κυβερνητικού ελέγχου στις τιμές διατίμησης των προϊόντων που έχει κτυπήσει το πορτοφόλι κάθε Έλληνα λόγω της εσωτερικής υποτίμησης. Επεξηγηματικά ενώ το νόμισμα που χρησιμοποιείται για τις εισαγωγές έχει μεν σταθερή ισοτιμία, αντιθέτως οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται αυθαίρετα. Δηλαδή ενώ η πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επιβάλλει πληθωρισμό 2%, στην Ελλάδα μπορούν να υπάρξουν μεγάλες και αυθαίρετες αυξήσεις ιδιαίτερα για προϊόντα πρώτης ανάγκης, όπως τα τρόφιμα και τα ρούχα.

Φυσικά το μεγαλύτερο κτύπημα του οικονομικού πολέμου από τις ευρωπαϊκές χώρες στην Ελλάδα δόθηκε με την άρνηση της πτώχευσης που θα διέλυε τις γερμανικές τράπεζες και την αποδημία προς ένα καλύτερο αύριο σχεδόν μισού εκατομμυρίου Ελλήνων στα χρόνια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Δηλαδή αντί η Ελλάδα πίσω στο 2015 να απειλήσει τις ευρωπαϊκές χώρες με πτώχευση, αποδέχθηκε την πλήρη άλωση των ιδιωτικών και δημόσιων περιουσιακών στοιχείων. Αεροδρόμια και τηλεπικοινωνίες στους Γερμανούς, λιμάνια στους Κινέζους, πολεμική βιομηχανία στους Ισραηλινούς, απελευθέρωση της αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας και τραίνα στους Ιταλούς είναι τρανταχτά παραδείγματα του πλιάτσικου που έχει γίνει στην Πατρίδα μας.
Από την άλλη πλευρά ο δεύτερος είναι ο δρόμος των στρατιωτικών επιχειρήσεων ενάντια σε χώρες που είναι δύσκολη η γρήγορη και εύκολη οικονομική άλωση τους όπως στην Γιουγκοσλαβία του 1999. Επιπροσθέτως είναι δυνατός ο εξοπλισμός μιας εθνικής μειονότητας με σκοπό την αυτονόμηση της από το κυρίαρχο κράτος που την φιλοξενεί όπως με την αμερικανική και γερμανική βοήθεια στους τρομοκράτες αλβανούς του UCK στο Κόσοβο.

Δυστυχώς σήμερα την σκυτάλη των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά της Ελλάδος έχει αναλάβει η Τουρκία. Πάλι εκ του αποτελέσματος είδαμε χλιαρές αντιδράσεις και ανύπαρκτες κυρώσεις ενάντια στην επιθετική πολιτική του Ερντογάν από την Ευρωπαϊκή Ένωση των κρατών με ανεξάρτητα οικονομικά συμφέροντα. Φυσικά μεγάλη σημασία για αυτή την επιλογή της έλλειψης υποστήριξης των χωρών της ΕΕ προς την Ελλάδα είναι ακριβώς η οικονομική έκθεση τους, δηλαδή ο δανεισμός τους, στην Τουρκία.

Συμπερασματικά ήδη από το 1961 με την εισαγωγή στην ΕΟΚ ο οικονομικός πόλεμος μαίνεται με μεγάλη ένταση και διάρκεια εναντίον της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται παρά μόνο να υπενθυμίσουμε την καταστροφή της παραγωγής των ροδάκινων την δεκαετία του ΄80 και την πρόσφατη καταστροφή των αλιευτικών σκαφών από το οικονομικό όπλο των επιδοτήσεων της ΕΕ. Ας ελπίσουμε προς μια μελλοντική εθνική κυβέρνηση που θα μπορέσει να ανασχέσει αυτή την λαίλαπα που μαστίζει εδώ και πολλές δεκαετίες την Πατρίδα μας.

Γιάννης Κανελλόπουλος