Οι ΗΠΑ μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης έχουν βάλει στην γεωπολιτική τους ατζέντα τον περίφημο όρο της «παγκόσμιας κυριαρχίας» (worldwide dominance). Οι ΗΠΑ το λένε ανοιχτά, θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο και σε αυτή τους την προσπάθεια επιθυμούν να συμπορευτούν για λόγους τακτικής με ισχυρές δυνάμεις της αυτοαποκαλούμενης Δύσης, οι οποίες όμως θα έχουν δευτεροκλασάτο ρόλο και επιρροή, σε αυτή την άποψη ουδόλως διαφέρουν από τις προηγούμενες μεγάλες δυνάμεις της ιστορίας, όπως η βρετανική και ισπανική.

Αυτοί που σχεδιάζουν την πολιτική παγκόσμιας κυριαρχίας γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων και κοινωνιών δεν θέλουν πολέμους και αιματοχυσίες, τουτέστιν δεν θέλουν να υποφέρουν. Έτσι οι σχεδιάζοντες από το παρασκήνιο της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ (deep state) την παγκόσμια κυριαρχία πρέπει να κάνουν τους απλούς ανθρώπους έτοιμους να υποφέρουν και αν είναι απαραίτητο να πεθάνουν για την αμερικανική «Αυτοκρατορία». Πως μπορεί να γίνει όμως αυτό;

Η Ισπανική Αυτοκρατορία είχε πείσει τους ανθρώπους ότι οι «άγριες» φυλές της ανακαλυφθείσας Αμερικής έπρεπε να εκπολιτιστούν και να διασωθούν οι ψυχές τους από την κόλαση, κάτι που μπορούσε να γίνει μόνο με τον προσηλυτισμό στην χριστιανική θρησκεία. Φυσικά η λαφυραγώγηση του χρυσού και ασημιού από τις περιοχές αυτών των «αγρίων» δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην εκπολιτιστική δράση των Ισπανών.

Η Βρετανική Αυτοκρατορία στο ίδιο μοτίβο με την Ισπανική είχε πείσει τον κόσμο ότι θέλει να φέρει την πρόοδο στους απολίτιστους λαούς της Ασίας, όπως π.χ. στους Πέρσες και Ινδούς. Το ότι επί 100 και πλέον έτη απομυζούσε τον πλούτο όλων αυτών των λαών δεν έπαιξε ουδένα ρόλο στην εκπολιτιστική της δράση.
Στην σημερινή εποχή οι ΗΠΑ θέλησαν να μας πείσουν ότι πρέπει να φέρουν την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στους καταπιεσμένους λαούς της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, του Αφγανιστάν και σε πληθώρα άλλων. Φυσικά οι συναλλαγές τρισεκατομμυρίων πετροδολαρίων ουδόλως διακυβεύονται, οι ΗΠΑ το κάνουν επειδή είναι ανιδιοτελής.

Οι Αυτοκρατορίες ιστορικά ήταν πάντα «καλό πράγμα», καθώς μόνο το «καλό» είναι της μόδας. Αυτό που κάποτε ήταν η σωτηρία των Ινδιάνων, είναι σήμερα η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα και αλλού. Όπως και στο παρελθόν έτσι και σήμερα οι απλοί και απληροφόρητοι άνθρωποι πιστεύουν και ακολουθούν αυτά τα δήθεν όμορφα λόγια.

Οι ΗΠΑ από το 1990 και μετά, με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και πολλών ευρωπαϊκών χωρών, διεξήγαγαν πολέμους για να μεταφέρουν την εκπολιτιστική δράση της «δημοκρατίας» και «ελευθερίας» στους δήθεν καταπιεσμένους λαούς αυτού του κόσμου. Κοσσυφοπέδιο, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, Λιβύη, Συρία είναι μερικά από τα κέντρα εκπολιτιστικής τους δράσης. Όμως σε ποιες από αυτές τις χώρες λειτούργησε η «δημοκρατία» και «ελευθερία»; Την απάντηση την γνωρίζουμε όλοι.

Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι το Αφγανιστάν έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ναρκωτικών, το Κοσσυφοπέδιο κέντρο εμπορίας λευκής σαρκός και ανθρωπίνων οργάνων, ενώ το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία διαλύθηκαν και μαζεύουν τα απομεινάρια τους, με την Σομαλία να έχει εξαθλιωθεί. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των πολέμων ήταν οι στοχευμένες ροές λαθρομεταναστών προς την Ευρώπη.
Ας έρθουμε όμως στο κυρίως θέμα αυτής της ανάλυσης. Γιατί στοχοποιείται η Κίνα ως νέος εχθρός; Γιατί αναγορεύεται ως η κύρια απειλή για την αμερικανική ναυτική δύναμη;

Σε πρόσφατη κοινή έκθεση του Ναυτικού, του Σώματος των Πεζοναυτών και της Ακτοφυλακής που δημοσιεύτηκε στις 17.12.2020, η Κίνα προσδιορίζεται ως η μεγαλύτερη απειλή για την ναυτική δύναμη των ΗΠΑ. Η έκθεση με τίτλο «Advantage at Sea» (Πλεονέκτημα στην Θάλασσα) προσδιορίζει τόσο το Πεκίνο όσο και την Μόσχα ως τις μεγαλύτερες απειλές για τον έλεγχο των πλωτών οδών του κόσμου, αλλά καθιστά σαφές ότι η Κίνα είναι η προτεραιότητα. Σύμφωνα με την έκθεση «η Κίνα λόγω της αυξανόμενης οικονομικής και στρατιωτικής της δύναμης, της αυξανόμενης επιθετικότητας επιδεικνύει την πρόθεση να κυριαρχήσει στα περιφερειακά της ύδατα και να αναδιαμορφώσει την διεθνή τάξη υπέρ της. Η Κίνα ακολουθεί μια στρατηγική και ρεβιζιονιστική προσέγγιση που στοχεύει στην καρδιά της ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ».

Για την αντιμετώπιση της Κίνας και της Ρωσίας, το έγγραφο προτείνει διάφορα βήματα που πρέπει να κάνουν οι αμερικανικές ναυτικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας με τους συμμάχους, του εκσυγχρονισμού και της μεγαλύτερης εστίασης στον «έλεγχο της θάλασσας». Ο έλεγχος της θάλασσας, σύμφωνα με την έκθεση, προϋποθέτει την ανάπτυξη στην περιοχή της Νότιο-Ανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού 370.000 Αμερικανών στρατιωτών, 2.000 πολεμικών αεροσκαφών και 200 πολεμικών πλοίων. Επίσης την εγκατάσταση σε συμμαχικές χώρες πλησίον των συνόρων της Κίνας πυραυλικών συστημάτων μεσαίου βεληνεκούς με πυρηνικές κεφαλές.
Η κυβέρνηση Ομπάμα είχε ξεκινήσει ένα νέο προσανατολισμό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων προς τον Ειρηνικό και την Νότιο-Ανατολική Ασία με την λεγόμενη στρατηγική «pivot to Asia», μια στρατηγική που ακολούθησε η κυβέρνηση Τραμπ και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει και ο Μπάιντεν.

Σε έκθεση του το κινεζικό think-tank «South China See Probing Initiative (SCSPI) με έδρα το Πεκίνο αναφέρει ότι οι ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα έχουν διπλασιάσει τον αριθμό των κατασκοπευτικών τους δραστηριοτήτων στην περιοχή, η αμερικανική πολεμική αεροπορία πετά κατά μέσο όρο 1.500 αποστολές ετησίως στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, ενώ η παρουσία του αμερικανικού ναυτικού έχει αυξηθεί κατά 60%.

Η Κίνα θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια την κύρια πρόκληση για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Η αντιμετώπιση της από την κυβέρνηση Μπάιντεν θα είναι σε μεγάλο βαθμό στρατιωτική, ουσιαστικά θα αναβαθμιστεί από «αντίπαλο» σε «εχθρό», η πρόσφατη έκθεση του Ναυτικού, του Σώματος των Πεζοναυτών και της Ακτοφυλακής σαφέστατα μαρτυρεί την πολιτική που θα ακολουθήσει η Ουάσιγκτον. Θυμίζουμε ότι στο απόρρητο έγγραφο «Joint Publication No.3-72/ Nuclear Operation» του Αμερικανικού Πενταγώνου το οποίο εντέχνως διέρρευσε στα μέσα ενημέρωσης, αποσαφηνίζεται ότι η στρατηγική των ΗΠΑ μετατοπίζεται από το δόγμα MAD (Mutual Assured Destruction/ Αμοιβαία Βεβαιωμένη Καταστροφή) στην έννοια της περιορισμένης χρήσης πυρηνικών όπλων που θα έχει ως αποτέλεσμα έναν πόλεμο που μπορεί να κερδηθεί («δόγμα νικηφόρου πυρηνικού πολέμου»).

Σύμφωνα με αυτό το δόγμα «τα πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για σαφή αποτελέσματα και την αποκατάσταση της στρατηγικής σταθερότητας. Ειδικότερα η χρήση πυρηνικών όπλων θα αλλάξει θεμελιωδώς το πεδίο της μάχης και θα δημιουργήσει καταστάσεις ευνοϊκές για την νίκη των δυνάμεων μας». Το Πεντάγωνο με το νέο δόγμα και την χρησιμοποίηση πυρηνικών όπλων χαμηλής εκρηκτικότητας υποθέτει ότι αυτά τα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς να προκληθεί μια απεριόριστη πυρηνική αντιπαράθεση που θα εξαλείψει την ανθρώπινη παρουσία στην γη.

Είναι καταληπτό ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να υποκαταστήσει, να συμπληρώσει την παρακμή του σιωνιστικού καπιταλισμού και της παγκόσμιας ηγεμονίας με την βοήθεια της στρατιωτικής της δύναμης. Ο δείκτης του συμβολικού ρολογιού που δείχνει τον χρόνο που απομένει για μια πυρηνική σύγκρουση πλησιάζει τα μεσάνυχτα.

Η Ουάσιγκτον κινδυνεύει να πιαστεί στην «παγίδα του Θουκυδίδη», αναμφισβήτητα στην νέα κυβέρνηση Μπάιντεν υπάρχουν κέντρα που θεωρούν πως η στρατιωτική, οικονομική και τεχνολογική άνοδος της Κίνας, αλλά και της Ρωσίας, είναι άμεση απειλή για την παγκόσμια κυριαρχία που οραματίζονται και ότι αυτή η απειλή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν είναι πολύ αργά.

Γ. Λιναρδής