Η Γαλλία γνωρίζει τους τελευταίους μήνες μια πρωτοφανή αναγέννηση του ενδιαφέροντος των Καθολικών για την θρησκεία τους. Ήδη η αθρόα εισροή μεταναστών είχε ξυπνήσει κάποια παραδοσιακά αντανακλαστικά, αναζωπυρώνοντας την νοσταλγία για τον θεσμό της βασιλείας,
Οι απαγορεύσεις της κεντρικής εξουσίας στην θρησκευτική λατρεία και εσχάτως στις συναθροίσεις ακόμα και έξω από τους ναούς, έκαναν πολλούς Καθολικούς που ήσαν μεν βαπτισμένοι αλλά δεν ασκούσαν την θρησκεία τους, να αναρωτηθούν τι εξυπηρετεί η απαγόρευση.

Ένα κίνημα πιστών με σύνθημα «Δώστε μας την Λειτουργία» άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την χώρα.
Με το σούρουπο, συνήθως, δεκάδες, συχνά εκατοντάδες πιστών συγκεντρώνονται έξω από τις εκκλησίες και, κρατώντας κεριά στα χέρια, ψάλλουν θρησκευτικούς ύμνους.

Πριν από μια εβδομάδα, έξω από την εκκλησία του Αγίου Αυγουστίνου στο Παρίσι, δίπλα στο άγαλμα της Ιωάννας της Λοραίνης, μέρα μεσημέρι εκατοντάδες παραδοσιακοί Καθολικοί συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους για το κλείσιμο των εκκλησιών ακόμη και για την ιδιωτική προσευχή.

Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο πατέρας Ζοζέφ, μοναχός του Τάγματος των Καπουτσίνων.
Από την ομιλία του, επισημαίνουμε το απόσπασμα το οποίο αναφέρεται στον παραλληλισμό της σημερινής καταστάσεως με την διαμάχη Κρέοντα και Αντιγόνης όπως την διέσωσε ο Σοφοκλής, με το ευφυολόγημα της ονομασίας του Γάλλου Προέδρου Μακρόν σε Μακραίων, και την ισχυρή κριτική την οποία ασκεί στους Γάλλους Επισκόπους.

«Τι θα μπορούσαν οι αστυνομικές δυνάμεις και η κυβέρνηση να κάνουν», αναρωτήθηκε, «εάν οι Γάλλοι επίσκοποι τίθεντο επικεφαλής και χιλιάδες ιερείς που εξακολουθούν να παραμένουν στις ενορίες τους άνοιγαν τους καθεδρικούς ναούς και τις εκκλησίες τους την επόμενη Κυριακή;»
Και συνέχισε «Πιστεύουμε ότι η υποχώρηση, η παρακμή, η διάσωση του εχθρού θα ισοδυναμούσε με προδοσία και ήττα. Πιστεύουμε επίσης ότι ο εχθρός μετρά τον συντελεστή αντίστασής μας. Όσο πιο αδύναμος είναι, όσο πιο δειλές και φοβισμένες οι αντιδράσεις, τόσο περισσότερο προχωρεί, τόσο περισσότερο εξελίσσεται.
Το επιχείρημα ότι φροντίζουμε να έχουμε ήσυχο τον εχθρό μας, προκειμένου να αποφύγουμε να τον θυμώνουμε και να διατηρήσουμε ό, τι λίγο μας αφήνει, τελείωσε. Αν δεν το κάναμε αυτό, χάσαμε σχεδόν τα πάντα και, σήμερα, ακόμη και την δημόσια λατρεία. Ας βρούμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό μας προτού μας αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο. Αν, επιπλέον, πρέπει να υπομείνουμε τα κλομπ των αστυνομικών δυνάμεων κάτω από όλα τα καμπαναριά της Γαλλίας, θα έχουμε κερδίσει μια τεράστια ηθική νίκη: να αποκαταστήσουμε την υπερηφάνεια στους Καθολικούς (…) Καμία ανθρώπινη αρχή δεν έχει την εξουσία να αντιτίθεται στους θεϊκούς νόμους.

Η τυραννία προκύπτει όταν οι νομοθέτες υπερβαίνουν την εξουσία που τους έχει ανατεθεί», είπε παραθέτοντας το γνωστό απόσπασμα από την πραγματεία Περί Νόμων του Δομινικανού μοναχού και θεολόγου Θωμά του Ακινάτη (1225-1274).

«Σε περιόδους τυραννίας, είπε, είμαστε υποχρεωμένοι να αναφερθούμε στην ηρωική και υποδειγματική στάση και γλώσσα της Αντιγόνης που χρησιμεύει ως φάρος. Θυμηθείτε ότι ο Κρέων -σήμερα θα λέγαμε ότι είναι ο Mακρέων-, βασιλιάς της Θήβας, είχε εκδώσει διάταγμα που καταδίκαζε τους αντάρτες σε θάνατο και τους στερούσε την ταφή. Μεταξύ των ανταρτών που χάθηκαν ήταν ο Πολυνίκης, ανιψιός του Κρέωντα και αδελφός της Αντιγόνης η οποία δεν δίστασε να του προσφέρει ταφή και εκτέθηκε στον θυμό του Κρέοντα. Στο έργο του Σοφοκλή η Αντιγόνη απαντά στον Κρέοντα: «και μήτε πίστευα τόση δύναμη πώς να ᾽χουν τα δικά σου κηρύγματα, ώστ᾽ ενώ είσαι θνητός να μπορείς των θεών τους νόμους τους άγραφτους κι ασάλευτους να βιάζεις· γιατί όχι σήμερα και χτες, μα αιώνια ζουν αυτοί, και κανείς δεν το γνωρίζει από πότε φανήκανε» · Η Αντιγόνη θα καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά το παράδειγμά της μας βοηθά μέχρι σήμερα”.

Εν συνέχεία αναφέρθηκε στον γάλλο Πρόεδρο λέγοντας πως ο Μακρέων δεν είναι μόνο αυτός που απαγορεύει την δημόσια λατρεία, αλλά και αυτός που διεκδικεί το δικαίωμα στην βλασφημία.
Ας αφήσουμε στην άκρη μια για πάντα την ψευδαίσθηση της ουδετερότητας της Δημοκρατίας και του σεβασμού της στην θρησκεία. Κάτω από τη μάσκα της, η Δημοκρατία, αυτή που φοράει μάσκες, είναι η πρώτη που κρύβεται.
Κάτω από την μάσκα της ουδετερότητάς της, είναι αντιθρησκευτική και ιδιαίτερα αντιχριστιανική και καθολικοφοβική. Φιλοδοξία του είναι αυτή του Λεβιάθαν του Χομπς. Σκοπός του είναι να αποδώσει στον εαυτό του, όπως ένας παντοδύναμος Καίσαρας, αυτό που ανήκει μόνο στον Θεό.
Στοχεύει καθαρά και απλά, στην εξάλειψη της Εκκλησίας, όπως συμβολίζεται από τους καμένους καθεδρικούς ναούς μας, τα βεβηλωμένα νεκροταφεία μας και τις κλειστές εκκλησίες μας. (…)

Όλοι γνωρίζουμε, νομίζω, ότι μπήκαμε σε μια στιγμή της Ιστορίας, που δεν έχουμε ξαναδεί, κατά την οποία η παγκοσμιοποιημένη τυραννία, το «βαθύ κράτος» το οποίο δυστυχώς υποστηρίζεται από την «βαθιά Εκκλησία» ενός αντίχριστου πάπα, σκοπεύει να θριαμβεύσει. Αντιμέτωποι με αυτόν τον Λεβιάθαν και αυτήν την τερατώδη ουτοπία, αντιμέτωποι με αυτήν την επανεκκίνηση από το μηδέν, από τα μηδενικά του Νταβός, λέμε ότι δεν θα ενταχθούμε στο συντηρητικό κόμμα για να πολεμήσουμε. Επειδή οι συντηρητικοί είναι οι Γιρονδίνοι της Επανάστασης την οποία δεν θέλουν να αμφισβητήσουν, και δεν θα παλέψουμε μαζί τους. Δεν έχουμε καμία σχέση με αυτούς.
Είμαστε αντίπαλοι, είμαστε αντιφρονούντες. Είναι ο αριθμός μας γελοία μικρός, η δύναμη μας είναι ασήμαντη;
Δεν πειράζει. Μόνο ένας άντρας, ο Σολζενίτσιν, μετακίνησε το Σιδηρούν Παραπέτασμα με την αλήθεια που ήξερε πώς να την εκφράσει. Και η Γραφή μας λέει, "Ει ο Θεός μεθ’ ημών, τις καθ’ ημών;».

Αγαπητοί μου φίλοι, είμαστε απόγονοι της Βανδέας και των Κριστέρος , είμαστε τα αδέρφια των μαρτύρων της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Αγαπητοί μου φίλοι, πιστεύω ότι, όπως υπάρχει μετάδοση της δειλίας, της δουλείας, της υποταγής και της παθητικότητας, υπάρχει επίσης μια άλλη μετάδοση, ισχυρότερη και πιο όμορφη, αυτή της μαχητικότητας, του θάρρους και του ηρωισμού. Αυτό πρέπει να προωθήσουμε!

Ακούστε με προσεκτικά! Πήρα όρκο υπακοής. Πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας, να οπλιστούμε με τα κομποσκοίνι μας και να κατανοήσουμε την υποχρέωση της αρετής της ανυπακοής. Πρέπει να ενωθούμε ο ένας με τον άλλο γιατί υπάρχει δύναμη στην ενότητα, να δοθούμε σκληρά στις μάχες που θα έρθουν, να παλέψουμε ώστε να λατρευτεί ξανά ο Θεός, οι εκκλησίες να είναι ανοιχτές, οι πιστοί να μπορούν να λάβουν τα μυστήρια, να δοθεί η Θεία Κοινωνία.
Αγαπητοί μου αδελφοί, ζήτω ο Χριστός Βασιλιάς, ζήτω η Καθολική Εκκλησία, κάτω η συναγωγή του σατανά, κάτω ο Τεκτονισμός, κάτω οι Μακρέωνες και οι άπιστοι. Για μας γράφτηκε το σύνθημα του Σαρέτ : «Συχνά μας πολεμούν, μερικές φορές μας χτυπούν, δεν θα ηττηθούμε ποτέ».

ΜΕΛΙΤΙΝΗ ΔΟΝΤΑ

------------------
Annotation
1 «οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ
κηρύγμαθ᾽ ὥστ᾽ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν
455νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ᾽ ὑπερδραμεῖν.
οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθές, ἀλλ᾽ ἀεί ποτε
ζῇ ταῦτα, κοὐδεὶς οἶδεν ἐξ ὅτου ᾽φάνη».
Σοφοκλέους Αντιγόνη 453-457, Νεοελληνική απόδοση Ι.Ν. Γρυπάρη)
2 Πρόκειται για το βιβλίο του Τόμας Χομπς το οποίο δημοσιεύθηκε το 1651, και το οποίο προτάσσει ένα κράτος απόλυτης μοναρχίας ή κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εξ ίσου αστυνομοκρατούμενο και στρατοκρατικό, το οποίο έχει το απόλυτο δικαίωμα στην βία και στην εξουσία, για το υπέρτατο αγαθό της κοινωνικής ειρήνης. «Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας».
3 (σ. Μ.: Ο Πόλεμος των Κριστέρος στο Μεξικό, ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου του 1927, εναντίον της αντικληρικής κυβέρνησης Κάγιες η οποία είχε στο πλευρό της τις ΗΠΑ, τους Προτεστάντες και την αντικαθολική ΚΚΚ, και διήρκεσε τρία χρόνια. Το Σύνταγμα του 1917 απαγόρευε μεταξύ άλλων στους ιερείς και στις καλόγριες να φορούν ράσα, καθώς και τις δημόσιες θρησκευτικές τελετές. Με τους νόμους Κάγιες, εκκλησίες, μοναστήρια και θρησκευτικά σχολεία κλείνουν, η εκκλησιαστική περιουσία κατάσχεται. Ο Κάγιες δήλωσε χαρακτηριστικά στον Αμερικανό πρεσβευτή Ντέιβιντ Μόροου: «Ένας χρόνος δίχως Θεία Λειτουργία και Θεία Μετάληψη, και οι Μεξικανοί θα ξεχάσουν την θρησκεία τους». (Κάθε ομοιότητα με σημερινές καταστάσεις είναι συμπτωματική). Οι ιερείς βγαίνουν στην παρανομία για να μην στερήσουν από τους ΄πιστούς την Θεία Κοινωνία. Στο πλευρό τους είναι οι αγροτικοί πληθυσμοί. Έχουν ως σύνθημα «Ζήτω ο Βασιλιάς Χριστός και η Παναγία της Γουαδελούπης». Οι καμπάνες χτύπησαν ξανά στο Μεξικό το 1929, αλλά η θρησκευτική ελευθερία δεν αποκαταστάθηκε μέχρι το 1940. Την επανάσταση των Κριστέρος διηγείται η ταινία του 2012 «La Cristiada»,ελληνικός τίτλος «Κατάσταση Πολιορκίας» με πρωταγωνιστές τους Άντι Γκαρσία, Εύα Λονγκόρια, και ο Πήτερ Ο' Τουλ στον τελευταίο του ρόλο.
4 Ο Φρανσουά Ατανάζ Σαρέτ ντε Λα Κοντρί ήταν Γάλλος ευγενής και στρατιωτικός, ο οποίος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον πόλεμο της Βανδέας, επικεφαλής των στρατευμάτων των βασιλοφρόνων και καθολικών εναντίον της επανάστασης. Μετά την ήττα, έκανε ανταρτοπόλεμο στα δάση ώσπου απέμεινε να πολεμά με 32 πιστούς του. Συνελήφθη, καταδικάστηκε σε θάνατο από την Δημοκρατία και εκτελέστηκε δια τυφεκισμού στις 29 Μαρτίου 1796. Ήταν 32 ετών. Στην εσάρπα του είχε κεντημένο με χρυσά γράμματα το ρητό: «Πολεμούμενος : Συχνά, Χτυπημένος : μερικές φορές, Ηττημένος: ποτέ. "