Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Οκτώβριο αποφάσισε την άρση του εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί στο Ιράν πριν από 13 χρόνια, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο στην Τεχεράνη να προμηθεύεται χωρίς κυρώσεις όπλα από οπουδήποτε επιθυμεί. Αυτό σημαίνει ότι το Ιράν μπορεί να χαράξει μια νέα εξοπλιστική πολιτική χωρίς περιορισμούς, σημαίνει επίσης ότι θα μπορεί να εξάγει οπλικά συστήματα εγχώριας παραγωγής βάσει της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής. Είναι πολύ πιθανό οι ΗΠΑ να προχωρήσουν κατά μόνας σε νέες κυρώσεις κατά του Ιράν, αυτό όμως ουδόλως επηρεάζει τους εξοπλιστικούς σχεδιασμούς της Τεχεράνης, καθώς είναι βέβαιο ότι αυτοί οι σχεδιασμοί θα στηριχθούν σε ρωσικά και κινεζικά οπλικά συστήματα.

Για την Ρωσία και την Κίνα οι πωλήσεις όπλων προς το Ιράν είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για να δείξουν ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να επιβάλλουν την θέληση τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ενώ είναι πανθομολογούμενο ότι η Τεχεράνη χρειάζεται απεγνωσμένα μαχητικά αεροσκάφη 4ης και 5ης γενιάς, τα ρωσικά Su-35 και Su-57 ή το κινεζικό J-20 σίγουρα είναι τα επικρατέστερα. Επιπλέον η αναβάθμιση των ρωσικών αντιπυραυλικών-αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 ή η απόκτηση των S-400 θα δημιουργούσε μια ισορροπία στα stealth F-35 τα οποία ήδη παραλαμβάνει η ισραηλινή πολεμική αεροπορία.
Ήδη το Ιράν συζητά με ρωσικές και κινεζικές αμυντικές εταιρίες για την αγορά υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων.

Οι αμυντικές σχέσεις Ρωσίας-Κίνας-Ιράν την δεκαετία που διανύουμε συνεχώς εξελίσσονται και αναβαθμίζονται με κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και κοινές ναυτικές ασκήσεις, τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι βέβαιο ότι θα εμβαθύνουν το εύρος αυτών των σχέσεων και της συμπόρευσης αυτών των χωρών στην Ευρασιατική συμμαχία.
Το Ιράν είναι βασικός πυλώνας αυτής της συμμαχίας και σημαντικό φρούριο αντίστασης ενάντια στην περικύκλωση της Ρωσίας από τον νότο. Επίσης Μόσχα και Πεκίνο κατανοούν ότι το Ιράν που ηγείται του σιιτικού τόξου της Μέσης Ανατολής δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Ρωσία και την Κίνα, τουναντίον εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα δρα ως εξισορροπητική δύναμη στον σουνιτικό πληθυσμό των μουσουλμανικών επαρχιών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Κίνας.

Από την πλευρά της η Τεχεράνη γνωρίζει ότι Ρωσία και Κίνα είναι οι μόνες χώρες που μπορούν να την ισχυροποιήσουν στρατηγικά και να ανταποκριθούν πλήρως στις στρατιωτικές και τεχνολογικές της ανάγκες, ιδιαίτερα μετά την άρνηση όλων των δυτικών χωρών τα τελευταία 15 χρόνια να την ενισχύσουν στον αμυντικό και βιομηχανικό τομέα.

Tα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα που διαμορφώνονται στην Μέση Ανατολή αναθεωρούν εκ θεμελίων την αμερικανοσιωνιστική πολιτική, η μετατόπιση της ισορροπίας υπέρ της συμμαχίας Ιράν-Ρωσίας-Κίνας διαμορφώνει το αποτέλεσμα στην γεωπολιτική σκακιέρα.
Μια νέα εποχή ανατέλλει στην Μέση Ανατολή, μια εποχή που σίγουρα δεν ευνοεί τον σιωνιστικό ιμπεριαλισμό.

Γ. Λιναρδής