Στο βιβλίο PRAKTISCHER IDEALISMUS αναλύεται διεξοδικά η διαδικασία της ανάδειξης της νέας ελίτ που θα εξουσιάσει τις μάζες στο προσεχές μέλλον. Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Ο Ρωσικός Μπολσεβικισμός αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα προς τον σκοπό αυτό όπου μια μικρή ομάδα κομμουνιστών πνευματικών αρχηγών κυβερνούν την χώρα και συνειδητά έρχονται σε ρήξη με την πλουτοκρατικό δημοκρατισμό ο οποίος ελέγχει σήμερα τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο αγώνας μεταξύ Καπιταλισμού και Κομμουνισμού για την κληρονομιά της εξ αίματος αριστοκρατίας είναι ένας αδελφοκτόνος πόλεμος της νικηφόρας αριστοκρατίας του νού, μια μάχη του ατομισμού και του σοσιαλισμού, του εγωισμού και του αλτρουισμού. Το επιτελείο και των δύο πλευρών έχει στρατολογηθεί από την φυλή που αποτελεί τον πνευματικό ηγέτη της Ευρώπης, των εβραίων.»

Σε άλλο σημείο αποφαίνεται: «Από την ποσότητα των Ευρωπαικών λαών, οι οποίοι πιστεύουν μόνον στους αριθμούς, δύο ποιοτικές φυλές είναι ανερχόμενες: η εξ αίματος αριστοκρατία και οι εβραίοι.
Ξεχωριστά ο ένας από τον άλλο και οι δύο διατηρούν την πίστη τους στην ανώτερη αποστολή τους, εξαιτίας του καλλίτερου αίματος τους, ανάμεσα στις διάφορες τάξεις των ανθρώπων.

Στις δύο αυτές ετερογενείς φυλές βρίσκεται το επίκεντρο της ευρωπαικής αριστοκρατίας του μέλλοντος: στην φεουδαλική εξ αίματος αριστοκρατία, στον βαθμό που δεν έχει αυτοκαταστραφεί από την αγροτική ενασχόληση και στην εβραϊκή πνευματική αριστοκρατία που δεν έχει καταστραφεί από το χρήμα (καπιταλισμός).
Μια ματιά στην ιστορία του εβραϊκού λαού εξηγεί την ηγετική του θέση στην πάλη για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας. Για δυό χιλιάδες χρόνια οι εβραίοι ήταν μια θρησκευτική κοινότητα, κατασκευασμένη από την ηθική προδιάθεση ατόμων από όλα τα έθνη της κλασσικής πολιτιστικής περιοχής, με ένα εθνικό εβραϊκό κέντρο στην Παλαιστίνη. Ηδη αυτή την εποχή ο κοινός και αρχικός δεσμός δεν ήταν το έθνος, αλλά η θρησκεία.

Κατά την διάρκεια της πρώτης χιλιετίας του ημερολογίου μας προσήλυτοι από όλους τους λαούς εισήλθαν σε αυτή την θρησκευτική σέχτα, ακόμη και ο βασιλιάς, η αριστοκρατία και ο λαός των μογγόλων Χαζάρων, των κυρίων της Νότιας Ρωσίας. Από τότε και μετά η εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα ενώθηκε σε τεχνητό έθνος και έκλεισε τον εαυτό του από όλους τους υπόλοιπους λαούς.

Επί μία χιλιετία η χριστιανική Ευρώπη με αχαρακτήριστες διώξεις προσπαθεί να εξολοθρεύσει τον εβραϊκό λαό. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι όλοι οι εβραίοι, οι οποίοι ήσαν αδύναμης θέλησης, τυχοδιώκτες η σκεπτικιστές αλλαξοπίστησαν, ώστε να ξεφύγουν από το μαρτύριο των ατέλειωτων διώξεων.
Από την άλλη πλευρά οι εβραίοι που δεν ήσαν επιδέξιοι, έξυπνοι και αρκετά δημιουργικοί για να επιβιώσουν σε αυτή την πάλη για την ύπαρξή τους κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, υπέκυψαν. Έτσι στο τέλος, από όλες αυτές τις διώξεις προέκυψε μια μικρή κοινότητα, διαμορφωμένη από ένα ηρωικό ατέλειωτο μαρτυροδρόμιο για την ιδέα και απαλλαγμένη από όλα τα αδύναμης θέλησης στοιχεία και την φτώχεια του μυαλού.
Αντί για την καταστροφή των εβραίων, η Ευρώπη ενάντια στην θέληση της, εκλέπτυνε και μόρφωσε αυτό τον λαό δημιουργώντας ένα μελλοντικό ηγετικό έθνος μέσω αυτής της τεχνητής διαδικασίας επιλογής.

Επομένως μια ευγενική Πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή ευγενών διαμέσου της πνευματικής χάριτος. Αυτό συνέβη την στιγμή που η φεουδαρχική αριστοκρατία της Ευρώπης κατέπεσε, και χάρη στην εβραϊκή χειραφέτηση. Ο σύγχρονος εβραισμός επίσης ξεπερνά όλους τους άλλους λαούς σε ποσοστό σπουδαίων ανδρών. Σχεδόν έναν αιώνα μετά την απελευθέρωσή του αυτός ο μικρός λαός έχει έναν Αϊνστάιν που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης επιστήμης, έναν Μάλερ που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης μουσικής, έναν Μάλερ που πρωτοπορεί στην σύγχρονη φιλοσοφία, έναν Τρότσκυ που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης πολιτικής».

Εδώ θα επισημάνουμε ότι ενώ θαυμάζει και εξυμνεί με παρρησία την ιστορία και τη φυλετική ανωτερότητα των εβραίων έναντι των ευρωπαϊκών λαών (για τους άλλους λαούς αποφεύγει συστηματικά οποιαδήποτε αναφορά), για τους ίδιους τους ευρωπαίους αρνείται οποιαδήποτε ιστορική αξία, πολιτισμό και εθνική συνέχεια.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά χωρίς κανένα λογικό υπόβαθρο. Μας θυμίζει πολλές σημερινές πολιτικές πρακτικές των «θεσμών».

Και ολοκληρώνουμε με μία αναφορά του βιβλίου στον αντισημιτισμό: «Σαν λαός οι εβραίοι βίωσαν την ατέλειωτη πάλη της ποσότητας ενάντια στην ποιότητα, των κατώτερων ομάδων ενάντια στην υψηλή ποιότητα των ατόμων, κατώτερες πλειοψηφίες ενάντια σε ανώτερες μειοψηφίες. Οι κύριες ρίζες του αντισημιτισμού είναι ατελείωτες και φθονερές. Ατελείωτες στην θρησκευτική η επιστημονική σφαίρα, φθονερές στην πνευματική και οικονομική σφαίρα. Επειδή προέρχονται από μια παγκόσμια θρησκευτική κοινότητα και όχι από μια τοπική φυλή, οι εβραίοι είναι λαός με το πιο ανάμικτο αίμα διότι έχουν κλειστεί στον εαυτό τους έναντι των άλλων φυλών για μια χιλιετία, αλλά επίσης και πιο καθαρή».

Θεωρούμε ότι πλέον η προέλευση κάποιων θεσφάτων της πολιτικής και κοινωνικής ορθότητας αποκαλύπτεται και σίγουρα δεν είναι απότοκο της ιστορίας της Ευρώπης, του ευρωπαϊκού πολιτισμού, πολλώ δε μάλλον του αληθώς καθαρού πνεύματος της Λαϊκής Κοινότητας η οποία σήμερα βρίσκεται υπό διαρκή διωγμό.
Απλώς, σκεφτείτε!

ΩΡΙΩΝ