“Ποσαπαίρνης”
Μια λέξη που έχει σκουριάσει, αλλά δεν έχει χαθεί.
Αρχικά την καθιέρωσε ο Παλαμάς στον στίχο του:
“ο ποσαπαίρνης με τον θεσιθήρα για την πατρίς καβγά στους καφενέδες”
Από την δημοφιλία του στίχου, πολλοί θεώρησαν πως την λέξη την έπλασε ο Παλαμάς, αλλά στην αλήθεια είναι παλαιότερη.
Ποσαπαίρνης λεγόταν από τον 19ο αιώνα ακόμη, ο καταφερτζής, ο ημέτερος των κυβερνώντων, εκείνος που ροκανίζει το δημόσιο ταμείο, με παχυλά επιδόματα, μισθούς, αρπαχτές και κομπίνες.
Επίσης, την εποχή του Τρικούπη, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις συχνά φώναζαν το σύνθημα: “Όξω οι ποσαπαίρνηδες”
Τέλος συναντάμε και σε άλλον ποιητή την λέξη, στον Σουρή, που γράφει:
“Κάθε ντούρος ποσαπαίρνης ας οδύρεται κι ας φρίττει, όσα έφαγε ως τώρα, θα του βγουν από την μύτη”.
Δυστυχώς όμως ακόμη περιμένουμε να δούμε να τους βγει από την μύτη…
(*Θεσιθήρας είναι αυτός που επιδιώκει την χωρίς αρχές ανάρρησή του σε θέσεις που προσφέρουν ισχύ και χρήματα)
