Ο Ελληνισμός υπέφερε τα πάνδεινα στη Μικρά Ασία. Το λένε οι πρόσφυγες, το λένε τα βιβλία, το λένε οι ερευνητές, το λένε οι ΜΝΗΜΕΣ. Κι αυτές οι Μνήμες δεν μπορούν να σβήσουν από τους χάρτες, από την ιστορία μας, από την εξέλιξη των λαών στη Μικρά Ασία.
Δεν έχουν όμως αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα. Δεν έχουν καν αναγνωριστεί από την Ελληνική κυβέρνηση. Για ένα όμως να είναι σίγουροι, εμείς δε πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε. Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τα χώματά μας δίχως την απαιτούμενη αναγνώριση. Δίχως την ιστορία να γράψει αυτά τα γεγονότα, που λένε οι παππούδες μας, εξιστόρησαν οι πρόγονοί μας, είδαμε στα μάτια των προσφύγων όταν τους μιλούσαμε. Και κάτι άλλο, θα το φωνάζουμε και θα το διαλαλούμε όπου κι αν βρισκόμαστε γιατί η αδικία συνεχίζεται για αιώνες τώρα δίχως έστω μια αναγνώριση. Αυτό είναι το μόνο που ζητάμε, μια αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα και ένα συγνώμη από τους θύτες.
Κοιτάξτε αυτό το χάρτη. Υπάρχει αρκετό υλικό σ’ αυτό το χάρτη. Κάθε σταυρός κρύβει αφόρητο πόνο από χιλιάδες άτομα, αδέρφια, συγγενείς, φίλους και συμπατριώτες/συμπατριώτισσές μας. Δεν χαρίζουμε αυτούς στην αφάνεια και αδικία, δεν σας ξεχάσαμε ούτε θα σας ξεχάσουμε αδέρφια μας.
